Eûzübillâhimineşşeytânirracîm Bismillahirrahmanirrahîm . Allahümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve alâ âl-i seyyidinâ Muhammed.

Allahım! Senin bizlere imtihanımız için ve değer verdiğin için giydirdiğin ruh elbisesinin keşfiyatının merakı içine girmeyerek, neden yaşadığımın, neden beslendiğimin, neden imtihan edildiğimin, neden yaratıldığımın gafletine düşerek, yaratmış ve yaratacağın her kulun belli bir vazifesi ve fıtratı olduğunun ve bizlere giydirmiş olduğun ruh elbisesi ve ihsan etmiş olduğun aza ve bedenimizin sana kulluk etmek, seni övmek, seni hamdetmek, sana ibadet etmek olduğunu anlamayarak, araştırmayarak, akıl edemeyerek, “nedeni, nedendir?" sorularının cevabını ve nedeni yaratan senin en iyi ve en doğru bildiğinin hüsn- ü zan ile merakı
yerine su- i zan ile şüpheye güvensizliğe düşmekten, beni farklı yarattığını, bana kullardan üstün güçler verdiğini, beni herkesten üstün tuttuğunu veya aşağıladığını düşünerek, ayrıcalık tanıdığını zannederek, ruh elbiseme giydirdiğin bir nefsimin olduğunu ve nefislerin yaratıcısının sen olduğunu idrak edemeyerek, küllü nefsin zâikatü'l- mevt (her nefis ölümü tadacaktır) ayetini unutarak, bilmeyerek, ölümlerden ders almayarak, ölüm yokmuş gibi yaşayarak, varlığından, herşeyin sahibi olduğundan, dilediğini dilediğin gibi değiştirmenin senin için kolay olduğunu anlayamayarak, ruhumda, bedenimde eksiklik yanlışlık görerek,vesveselere şüphelere ve güvensizliğe kapılar açılmasına, şeytanın düşünce, söz ve hareketlerimizden ruhsatlar alarak, bizlere vesvese vermesinden, şeytanî düşünceler ile akıl nimetini lânetlemekten, ervah- ı habiseye dönüşen ve dönüşecek lümme- i şeytanîyenin şeytan ve cinlere hizmetine ve terbiye edemememe neden olacak 19 hasseden 72 kuvveden gece ve gündüz gelen ve gelebilecek tüm vesvese ve şerlerden sana sığınırım. Allahım! Lümme- i şeytanîyeye, cin ve şeytanların sözlerine kulak asarak, hata ve günahlarımda sana sığınmayarak, senin affediciliğini, merhametini sorgulayarak, günah ve hatalarımda ısrarcı davranarak, kendi düşüncelerim, fikirlerim, iradem ile zarara kanaat ederek, başıma gelen olay ve hadiselerde ümitsizliğe düşerek, ümit etmekten şüphe ederek, tevekkül etmeyerek, günah ve hatalarımı senin rahmetinden ve merhametinden, mağfiretindenbüyük görerek, düşünerek, söyleyerek, güvenmeyerek, bağışlayıcılığından ve hidayet etmenden üstün görerek, rahmet ve merhametinden ümit kestiğim tüm zamanlarımdan pişmanım.
Allahım! Sana sığınıyorum ve tüm günahlarımı hatalarımı itiraf ediyorum.
İtiraf edemeğim ve bilmediğim günahlarım için de senden affını umuyorum.
Sağımdan, solumdan, önümden, arkamdan, üstümden ve altımdan lümme-i
şeytanîyenin; senin affediciliğine ve bağışlayıcılığına, varlığına, birliğine, ibadet
edilmeye lâyık olmana dair tüm vesveselerinden, vesvese vermeye ruhsat aldığı
ve alacağı tüm sözlerimden, fısıltılarından, her an gelebilecek ve vücud ve ruh
nimetinin sıhhatinin bozulmasına sebep olabilecek tüm şer, kötülük ve zararlardan tüm gizli- açık şirk ve isyanlarımdan, âsîlik ve sitemlerimden, düşünce ve
sözlerimden, hor ve hakir görmekten, aşağılayıp kınamaktan, kin, hased ve nefretlerden, tekebbür ve riyalardan, iftira ve su- i zanlardan, şüphe, vesvese ve evhamlardan sana sığınıyorum ve binbir esmana ve binbir güzel isimlerine karşı
bu yaşıma kadar işlediğim, işlenmesine sebep olduğum, işledikleri tüm günah ve
hatalardan,
Allahım ! Lümme- i şeytanîyeden (kalbimizde vesvese veren, doğumumdan ölümüme kadar benimle yaşayan cinden) gelen vesveselere ehemmiyet vererek, akıl
ve kalpte tahayyül (hayal) ederek, şeytanın fiil ve sözlerini kabul edip, kuruntuya ve zarara düşmekten, “acaba amelim sahih oldu mu?” diyerek, amellerimde ve ibadetlerimde şüpheye düşmekten, insanların görmediğim ve duymadığım fiilleri ve sözleri hakkında zanda bulunmaktan, görmüş veya duymuş gibi
bahsetmekten, şüphecilik ile insanlara iftirada bulunmaktan, yapmadığım veya
yaşamadığım şeyleri yapmış gibi konuşmaktan, hayalini kurmaktan, kurarak faaliyete geçirmekten, şeytana yardım etmekten, geçmişimdeki olumsuz hatıraları
ve olayları düşünerek şekva etmekten, aşırı takıntılarımdan ve geçmişte yaşadığım olumsuzluklar nedeni ile sürekli başıma aynı şeyler gelecek korkusu ile yaşamaktan, beni ve kullarını hep aynı şeyler ile imtihan ettiğini düşünmekten,
fikir ve görüşlerimde sürekli sabit kalmaktan, kendime zulmeder derecesinde
aşırı duygusal yaşamaktan, duygusal yaşamamın beni sana daha sevimli yapacağını zannetmekten, insanlara aşırı bağlanmaktan, bana vermiş olduğun hayatın
ve yaşamın, aşırı bağlılığımdan dolayı, insanların yönetiminde olduğunu zannetmekten, hayalini kurmaktan, senin mülkünde dileyenin dilediği gibi tasarruf
kurabileceğini zannetmekten, hayal etmekten, temizlik konusunda şüpheye düşmekten, maddî ve manevî beni arındırmana rağmen arınmadığımı veya arınamayacağımı düşünerek, söyleyerek, âhiretten kulluktan nasîbim olmadığını, geç820 mişte başıma gelenler için gelecek ile endişeye, şüpheye düşmekten, istikbalimi,
düşüncelerimi ve sürekli geçmişimde yaşadıklarımı anlatarak içerlemekten, için
için isyan etmekten ve kabullenmemekten, insanlara fazlasıyla güvenmekten,
yaptıkları hataları veya günahlarından dolayı onlara güzel bir öğüt ile yaklaşmayarak onları azarlamaktan, yaptıklarını sürekli yüzlerine vurarak yaptıkları şeyleri haketmediğimi düşünerek, söyleyerek, yaptığım hataların onların sayesinde
zâhiren bana görünmesi ve günah ve hatalarımdan af olunmam ve ikrarını yapmam için yaşandığını düşünmeyerek, vesvese ve şüphe ile evhamlara kapılarak,
bu devirde Allah'ın hiçbir kuluna güven olmaz düşüncesi ile kötülüğe çalışmaktan, yaratmış olduklarını sürekli bu düşünce ile yaklaşmaktan, onların hatalarının bana ve aileme, sevdiklerime zarar vereceği endişesi, şüphesi, vesvesesi ile
onları suçlamaktan, kendimi kusursuz bulmaktan, herşeyin hakimiyetinin senin
emrinde olduğunun gafletine düşmekten, senin iznin olmadan yaprağın dahi kıpırdayamayacağının ve emirlerine tam bir teslimiyet ile esir olduğunun ve senin
fermanın ile azad olduğunun gafletinden, tevbe ve dualarımda vesvese ve şüpheye düşmekten, arınmadığımı, beni affedecek hiçbir günahım bulunmadığını,
günahkâr olduğum halde muhtaç olmadığımı, arınmadığımı, arınamayacağımı,
beni arındırman ve affetmen konusunda seni acze düşüreceğimi, sana yük olacağımı zannederek, tevbe ve dua etmeyerek, âhirete bırakarak, günahlarım ve
bağımlılıklarımdan dolayı düzelemeyeceğimi, affolunmayacağımı, beni affedemeyeceğini düşünerek, söyleyerek, günah ve hatalarım yüzünden utanç duyarak,
duave tevbe etmekten vazgeçerek, “Allah beni böyle yaratmış neyapayım; o kadar
dua ettim kabul olmadı” diyerek dua ve tevbelerimden vazgeçerek, rahmetinden,
affediciliğinden, merhametinden, şefkatinden, büyüklüğün, yüceliğin ve zenginliğinden EL- MUCÎB, EL- ĞAFFÂR, ES- SETTÂR, ET- TEVVAB isimlerinden
tüm kâinata ışık olan esmalarının nurlarından, ism-i azamının tecellilerinden “asla; imkansız; çok zor” kelimelerini ruhuma, bedenime düstur yaparak rahmetinden vesvese, güven ve şüphe ile ümit keserek,
Allahım ! Binlerce kere hâșâ ve kellâ!
Allahım! ER- RAHMÂN isminden ümit keserek, senin merhametine ve şefkatine sığınmamaktan,
Allahım ! ER- REZZĀK isminden ümit keserek, rızık endişesine düşmekten,
Allahım! EL- ĞAFFÂR isminden ümit keserek, bağışlayıcılığına güvenmemekten,
Allahım! ET-TEVVÂB isminden ümit keserek, tevbelerimin kabul olmadığını düşünmekten,
Allahım! EL- ADL isminden ümit keserek, adaletine güvenmemekten,
Allahım! EŞ- ŞÂFİ isminden ümit keserek, hastalandığımda yarattıklarından
şifa beklemekten ve yarattıklarının sadece şifaya vesile olabilmenin ötesinde şifa vermeye muktedir olmadıklarını unutmaktan,
Allahım! EL- MUCÎB isminden ümit keserek, dualara cevap verenin ve duaları kabul edenin sen olduğunu unutmaktan,
Kendi adıma, eşim adına, soylarımız ve zürriyetlerimiz adına, aynı soydan
olan, olmayan tüm Ümmet-i Muhammed (sallallahu aleyhi vesellem) adına ve Hz.
Ademden (aleyhisselâm) kıyamete kadar nefislerini ve lümme-i şeytanîyeyi dinleyerek, lümme- i şeytanın nefs- i emmareye intisap ederek, çaresiz kalarak, çıkış
yolu arayanlar adına, tam bir teslimiyet ile nefislerini terk etmeleri ve hidayete,
mağfirete kavuşmaları ve kavuşmamız adına, geçmiş, gelmiş, gelecek aynı günah
ve hataları işleyen ve işleyecek, bildiğim, bilmediğim ve rahmetinden ümit kesmiş ve şeytanın ve lümme-i şeytanların tüm âdemoğlu üzerinde senin rahmetinden ümit kestirmek için aldığı ve hakimiyet sağladığı tüm ruhsatların kalkması
ve tüm inananların affı ve affımız, kurtulması ve kurtulmamız adına,
Yarattığın katreler ve zerreler adedince,
Yeryüzünde nefislerine tâbi olmuş ve olacaklar sayısınca,
Yağdırdığın, yağdıracağın yağmur ve kar taneleri adedince,
Nefsi ile hesaba çekilmiş ve çekilecek tüm nefis sahipleri sayısınca,
Allahım! Şu isimlerinin hakkı için;
Tevbe ettim. Estağfirullah Yâ Mütekebbir.
Yâ hayra'n- nâsırin (ey yardım edenlerin en hayırlısı), Yâ hayra'r-râzikin (ey rızık
verenlerin en hayırlısı), Yâ ğâfirez-zenb (ey günahı affeden), Yâ kâbilet-tevb (ey tevbeyi
kabul eden), Yâ men hüve yeşfi'l- merda (ey hastaya şifa veren), Yâ men sebekat rahmetühü alâ ğadabih (ey rahmeti gazabını geçmiş olan), Yâ Mucîb (ey kullarının duâlarına
cevap veren), Yâ Hasîb (ey kullarının bütün fiillerinin hesabını gören), Yâ Mutahhir (ey her
şeyi maddî ve manevî kirlerden temizleyen), Yâ sâtiral- averât (ey utanılacak şeyleri örten), Yâ
Cebbâr (ey istediğini zorla yaptıran), Yâ Sabbâr (ey çok sabreden ve kullarına sabır gücü veren), Yâ Muktedir (ey her şeye gücü yeten), Yâ Muhît (ey her şeyi ilim ve kudretiyle kuşatan),
Yâ men hüve afvühü melceün li'l-müznibin (ey affı günahkârlar için sığınak olan), Yâ
ğâfira meni's- tağferah (ey kendisinden mağfiret isteyenleri bağışlayan), Yâ kâdıyen- bi'lhakk (ey hak ile hükmeden) .
Allahümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve alâ âl-i seyyidinâ Muhammed.